Blog Dominique De Munck: elektrisch rijden, mijnbouw en mensenrechten

Voor coöperant Dominique De Munck is de desinformatie rond de elektrische wagen een doorn in het oog. In een reeks blogposts legt hij uit waarom Partago met de keuze voor elektrische deelwagens de juiste weg inslaat.

In zeven stellingen vat hij de nuchtere feiten over de elektrische wagen samen. En weerlegt hij courante desinformatie. Een uitgebreide onderbouwing en alle referenties vind je op zijn eigen blog: 'Factcheck: is elektrisch rijden de beste keuze voor mens en milieu?'.

Dit is stelling 3:

"Ook als je mensenrechten belangrijk vindt, kan je zonder problemen een elektrische wagen kopen."

Terechte bezorgdheid, maar wel erg selectief

Naast de CO2-discussie, leeft er nog een andere belangrijke ongerustheid rond elektrische voertuigen. Het materiaal dat nodig is voor de talloze grote batterijen zou soms in mensonwaardige omstandigheden gewonnen worden.

Een begrijpelijke bezorgdheid.

Maar het is wel een sterk selectieve verontwaardiging, om dan het eindproduct auto met de vinger te wijzen. Want wat dan met het razendsnel groeiende aantal batterijen in onze smartphones, laptops en steeds meer en meer elektrische toestellen in en rond huis? Of met onze kledij?

Kritiek uit verdachte hoek

Dit soort veroordelingen komt bovendien vaak uit de hoek van de oliesector. Zij zwijgen zedig over de mensenrechten bij olieontginning in bv. Nigeria. Hoe ‘zuiver’ is olie die afkomstig is uit Saoedi Arabië, Irak, Libië, Rusland of Angola?

In plaats van te schieten op de eindproducten, is het veel logischer druk te zetten op de producenten en overheden, om eerlijke handelsakkoorden af te sluiten en ontwikkelingshulp te versterken. Zo kan de winst van de ontginning vloeien naar de armste bewoners van landen waar de grondstof uit de grond komt.

Kobalt uit Congo

Met dit verhaal komen we zeer dicht bij huis. Want één van de batterijgrondstoffen is momenteel kobalt. En de grootste producent daarvan is Congo.

In plaats van de elektrische auto in vraag te stellen en de straatarme Congolese mijnwerkers werkloos te maken, kunnen we beter de autosector onder druk zetten om werk te maken van goede leef- en arbeidsomstandigheden.

Merken zoals Renault, BMW, Ford, VW, Volvo... voelen deze druk nu al, en werken dan ook volop aan hoogtechnologische controles om de ethische herkomst van hun grondstoffen te garanderen.