Voor coöperant Dominique De Munck is de desinformatie rond de elektrische wagen een doorn in het oog. In een reeks blogposts legt hij uit waarom Partago met de keuze voor elektrische deelwagens de juiste weg inslaat.

In zeven stellingen vat hij de nuchtere feiten over de elektrische wagen samen. En weerlegt hij courante desinformatie. Een uitgebreide onderbouwing en alle referenties vind je op zijn eigen blog: 'Factcheck: is elektrisch rijden de beste keuze voor mens en milieu?'.

Dit is stelling 4:

"We moeten snel en wereldwijd overschakelen op batterij-elektrische auto’s. En ja: de benodigde materialen zijn beschikbaar."

Bijna niemand twijfelt er nog aan dat het vervangen van wagens door duurzamere transportmiddelen een goede zaak is. Toch blijft het een interessante vraag of het het mogelijk is in de komende decennia alle fossiele wagens te vervangen door elektrische. Het antwoord is ja, er is voldoende materiaal om alle nodige wagens en batterijen te produceren – in tegenstelling tot wat critici soms beweren.

Een voorwaarde daarbij is dat we volop inzetten op de recyclage van de batterijen, eens ze uitgeleefd zijn. Die technologie bestaat al en wordt nog verder ontwikkeld, bv. door onze circulaire pionier Umicore.

De verhalen over tekorten aan zeldzame grondstoffen - zoals lithium en kobalt -  blijken dan ook onjuist volgens recente analyses. De prijsstijgingen, en intussen prijsdalingen, worden deels veroorzaakt door speculanten. En de mijnbouwwereld blijkt zich goed aan te passen aan de nieuwe noden. Bovendien werken de batterijbouwers in hoog tempo aan nieuwe types batterijen, die bv. steeds minder kobalt nodig hebben.

Er is een bovendien een fundamenteel verschil met onze afhankelijkheid van olie. Lithium, kobalt en andere elementen van een batterij zijn tot 100% recycleerbaar. Hierdoor kunnen ze eindeloos hergebruikt worden. Olie daartegenover, die kan je maar één keer verbranden. Biobrandstoffen vallen dan weer af omdat ze in combinatie met de verbrandingsmotor makkelijk 100 x meer landoppervlakte nodig hebben dan de ruimte nodig voor de combinatie hernieuwbare energie/elektrische wagen.

Uiteraard blijf het zo dat geen enkele grondstofontginning zonder milieu-impact is. Het beperken van de vraag, bv. door deelwagens, elektrische fietsen of bussen, is dus altijd een goede zaak.

Dominique De Munck.

Voor coöperant Dominique De Munck is de desinformatie rond de elektrische wagen een doorn in het oog. In een reeks blogposts legt hij uit waarom Partago met de keuze voor elektrische deelwagens de juiste weg inslaat.

In zeven stellingen vat hij de nuchtere feiten over de elektrische wagen samen. En weerlegt hij courante desinformatie. Een uitgebreide onderbouwing en alle referenties vind je op zijn eigen blog: 'Factcheck: is elektrisch rijden de beste keuze voor mens en milieu?'.

Dit is stelling 3:

"Ook als je mensenrechten belangrijk vindt, kan je zonder problemen een elektrische wagen kopen."

Naast de CO2-discussie, leeft er nog een andere belangrijke ongerustheid rond elektrische voertuigen. Het materiaal dat nodig is voor de talloze grote batterijen zou soms in mensonwaardige omstandigheden gewonnen worden.

Een begrijpelijke bezorgdheid.

Maar het is wel een sterk selectieve verontwaardiging, om dan het eindproduct auto met de vinger te wijzen. Want wat dan met het razendsnel groeiende aantal batterijen in onze smartphones, laptops en steeds meer en meer elektrische toestellen in en rond huis? Of met onze kledij?

Dit soort veroordelingen komt bovendien vaak uit de hoek van de oliesector. Zij zwijgen zedig over de mensenrechten bij olieontginning in bv. Nigeria. Hoe ‘zuiver’ is olie die afkomstig is uit Saoedi Arabië, Irak, Libië, Rusland of Angola?

In plaats van te schieten op de eindproducten, is het veel logischer druk te zetten op de producenten en overheden, om eerlijke handelsakkoorden af te sluiten en ontwikkelingshulp te versterken. Zo kan de winst van de ontginning vloeien naar de armste bewoners van landen waar de grondstof uit de grond komt.

Met dit verhaal komen we zeer dicht bij huis. Want één van de batterijgrondstoffen is momenteel kobalt. En de grootste producent daarvan is Congo.

In plaats van de elektrische auto in vraag te stellen en de straatarme Congolese mijnwerkers werkloos te maken, kunnen we beter de autosector onder druk zetten om werk te maken van goede leef- en arbeidsomstandigheden.

Merken zoals Renault, BMW, Ford, VW, Volvo... voelen deze druk nu al, en werken dan ook volop aan hoogtechnologische controles om de ethische herkomst van hun grondstoffen te garanderen.