Partago en de Efteling

Door Sofie Deberdt, enthousiast coöperante

En dan ineens was het zover. We trokken erop uit met een delegatie van Partago naar de Efteling. Het weer voorspelde niet veel goeds, 23 september 2018 zou een kille natte herfstdag worden. Onze dochter Amber was vroeg uit de veren. Want we zouden vroeg vertrekken. 5u45 was het toen ze opstond... Nog veel tijd dus om ons rustig klaar te maken en alles in de Partago-auto te laden. We pikten vriendje Ot op en vervolgens mede-coöperant Rudy uit Brasschaat. Volgeladen en met een (bijna) lege batterij kwamen we aan op de Efteling-parking. Vier andere Partago-wagens stonden daar al te blinken. We voorzien de auto’s van nieuwe laadpassen en parkeertickets om straks makkelijk huiswaarts te keren. Het was een mooi zicht zo 6 Partago-wagens naast elkaar.

De keuze voor de Efteling als uitstap was niet willekeurig. Mooi binnen de range van de batterij én dan nog eens een park dat de kaart trekt van zorg voor het milieu. Dat zagen we aan de grote rij laadpalen op de parking (en natuurlijk de u wel gekende ronde Holle Bolle - ‘papier hier’-Gijs-vuilnisbakken). Dit is onderdeel van hun voornemen om in 2030 helemaal klimaatneutraal te zijn. Het voornemen geldt zowel voor de uitstoot van schadelijke stoffen bij activiteiten van de Efteling, als bij het opwekken van ingekochte energie. Dat maakte de Efteling nóg aantrekkelijker om te bezoeken.

Het verhaal van de Efteling begon in 1950, toen het Natuurpark werd opgericht op de plaats van een bestaand sportpark. Maar de Efteling werd natuurlijk bekend om haar sprookjesfiguren en in 1972 valt ze in de prijzen voor haar originaliteit. Ook vandaag is de Efteling nog helemaal mee met zijn tijd. Zo blijkt het park een heuse app te hebben, en dus voelen we ons direct helemaal thuis (;-)).

Een originele carrousel en roller coaster in het donker later duiken we al een resto binnen. Lekker opwarmen en magen vullen. We praten bij met onze voorzitster Lucie, met zicht op een troosteloos meer met lege bootjes. Maar tijd om melancholisch te worden, is er niet. We spreken af om samen een Droomvlucht te maken. Langs trollen en elfen, bloemrijke plekjes en een wondermooie nacht. Ik neem Amber mee naar Villa Volta. Fantastisch om haar in de waan te laten van dit optisch vernuft. Hoe eigenaardig is het wel niet om overkop te gaan, zonder uit ons bankje te vallen!? En dan is het tijd voor het serieuze werk in Ruigrijk: de roller coaster Baron voor de groten en Joris en de draak en de Python voor iedereen :-D

We rondden af in de Pandadroom. Wie had gedacht dat dit een ideale afsluiter zou worden? Nooit zullen we genoeg krijgen van mooie beelden van het dierenrijk, al helemaal niet op deze manier, in 3 dimensies. Een laatste onvermijdelijk bezoekje aan de souvenirshop levert ons een lat (h)eerlijke chocolade op. Zo kunnen we met volgeladen batterijtjes naar Gent terugkeren, nagenietend van alle fijne momenten samen en mijmerend over een hoopvolle toekomst, ook voor en door Partago.